سال 98 با وقوع سیل شروع شد. سیلی که به شدتویرانگر و مخرب بود. این سیل 25 استان کشور را درگیر خود کرد و خسارت های جانی، مالی و روانی بسیاری را از خود برجای گذاشت. حوادث طبیعی جزئی از رویدادهای معمول در بسیاری از کشورهای جهان هستند و هرگز از آنها گریزی نیست. امّا در ایران این حوادث با بی تدبیری های مسئولان ارتباطی مستقیم دارد.
عدم لایروبی و باز گشایی مسیرهای عبور سیلاب، سدسازی های غیراصولی، عدم مدیریت منابع آبی، هواشناسی ضعیف و کپی شده از کشورهای دیگر، مجوزهای غیرقانونی برای ساخت ابنیّه در مسیر رودها، انتقال آب به سوی منازل مردم برای در امان ماندن اسکله های نفتی و ساختمان های دولتی از جمله مهمترین مواردی است که در روزهای اخیر در رسانه های عمومی و اجتماعی مطرح گردیده اند.
هر چند که بسیاری از این موارد غیرمنطقی و بزرگ نمایی رسانه ای می باشد و به نوعی شایعه پراکنی و سمپاشی ذهنی توسط برخی رسانه های خاص است. امّا در حقیقت بسیاری از این موارد درست بنظر می رسند.
خشکسالی چند سال اخیر باعث گردید تا لایروبی رودخانه ها به دست فراموشی سپرده شود و بسیاری از افراد سودجو به دنبال ساخت ویلا و رستوران در مسیر رودخانه ها بروند. در این مابین مسئولین دولتی نیز تا توانستند چشم خود را برروی مسائل فنی بستند و بدون هیچ آینده نگری وظایف خود را فراموش کردند.
در حوادث اخیر می توان دولت های دکتر و دکتر را مقصر اصلی دانست. چرا که به جای صرف بودجه های عمرانی ، فقط به دنبال فروش تراکم در شهرها و ساخت و سازهای غیراصولی در حاشیه شهر ها بوده اند(فراموش نمی کنیم که عملکرد شهرداری ها به طور غیرمستقیم وابسته به دولت ها و وزارت کشور می باشد).
برگزاری انتخاب مجلس شورای اسلامی در سال 98 پاشنه آشیل نظام ایران :
انتخاباتی که تاثیر بسیاری بر روی 2 سال باقیمانده از عمر دولت تدبیر و امید(تدبیر!!!) خواهد داشت. آنچه مسلم است در انتخابات پیشرو ، اصلاح طلبان شکست خورده قطعی خواهند بود. چرا که آنها نتوانسته اند در 6 سال گذشته (دولت اعتدالی ) تاثیر بسزایی بر روی فضای ی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بگذارند.
البتّه اصولگرایان نیز مانند همیشه چندان مقبولیّتی در بین مردم ایران ندارند. چرا که آنها همان کسانی هستند که رانت های گسترده را در اختیار دارند و فرزندانشان به عنوان ژن های خوب در اروپا و آمریکا بسر می برند. تنها رای سنتی اصولگرایان و امدادهای غیبی شورای نگهبان است که باعث خواهد شد آنها به عنوان اکثریت در مجلس آینده حضور داشته باشند.
دلیل برگزاری انتخابات مجلس در شرایط اقتصادی امروز چیست ؟
سئوال اساسی که ذهن هرایرانی را به خود درگیر می کند این است : در شرایطی که کشور درگیر مشکلات اقتصادی شدید می باشد و بحران های اجتماعی و سیل مردم را به حالت فلج کامل درآورده است ، برگزاری چنین انتخابات فرمایشی چه میزان ضرورت دارد؟
قطعا هزینه های سنگین برگزاری انتخابات و تبلیغات هنگفت کاندیداها، به صورت غیرمستقیم از جیب مردم ایران برداشته خواهد شد. آیا مناسب تر نیست که این انتخابات نمایشی برگزار نشود و 290 نفر نماینده این مجلس توسط دستگاه های حاکمیتی (مثلا شورای نگهبان و دبیر آن جناب آیت الله جنتی) و بدون هیچ هزینه ای انتخاب شوند؟؟؟
مسلما یک مجلس نمایشی با نمایندگانی که هرگز از جنس مردم نبوده و نیستند ، نمی تواند مشکلات بزرگ جامعه ایران (بیکاری ، ازدواج ، رانت و فساد سازمان یافته، مدیریت بحران ها و .) را حل نماید.
آیا اگر هزینه برگزاری و تبلیغات چنین انتخاباتی صرف بازسازی مناطق سیل زده شود در درازمدّت رضایت عمومی بیشتری را در بین مردم ایران ایجاد نخواهد نمود ؟
نظر شما چیست؟ در کامنت ها نظرات خود را بیان کنید
#نه_به_انتخابات_مجلس
درباره این سایت